Króliki mają charakterystyczne długie uszy, krótki ogon, charakterystycznie poruszający się nos, długie tylne łapy, przednie – krótsze oraz oczy duże, okrągłe i wypukłe. Żyją zazwyczaj od 6 do 8 lat i ważą do 7 kg. Zdolność płciową osiągają w wieku 4–8 miesięcy. Długie uszy wyostrzają słuch oraz uczestniczą w procesie termoregulacji. Oczy królicze umożliwiają widzenie nawet w ciemnościach. Ich boczne ustawienie zwiększa kąt widzenia. Ponadto króliki mają bardzo dobrze rozwinięty węch.
Zajęczak czy gryzoń
Podstawową różnicą w budowie między zajączkami, a gryzoniami jest uzębienie. Gryzonie mają parę górnych siekaczy, a zajęczaki, w tym króliki, mają dwie pary siekaczy (górne i dolne) oraz mają charakterystyczne długie uszy (przykład po lewej) uczestniczące w procesie termoregulacji. Gryzonie poruszają dolną szczęką w przód i w tył, a zajęczaki rozdrabniają pożywienie okrężnymi ruchami szczęki. Ponadto gryzonie są w stanie trzymać pożywienie w przednich łapach, a zajęczaki – nie. Zgodnie z dzisiejszym stanem wiedzy wydaje się, że zajęczaki i gryzonie ewoluowały niezależnie z pierwotnych ssaków owadożernych.Historia
Związki człowieka z królikiem można prześledzić od czasów biblijnych. Księgi Kapłańska i powtórzonego Prawa wymieniają królika jako zwierzę nieczyste. Feniccy żeglarze natknęli się na króliki na półwyspie Iberyjskim i omyłkowo biorąc je za góralki nazwali je i-shepan-ham. Błędnie użyta fenicka nazwa królika stała się podstawą dla łacińskiej nazwy prowincji rzymskiej – Hispani. Starożytny geograf Strabon napisał w 3 tomie swojego dzieła Geographica hypomnemata określił Hiszpanię jako "krainę królików". Pliniusz Starszy w swej Historia naturae pisze o pladze królików na Balearach oraz o zniszczeniach w umocnieniach Tarragony, dokonanych przez króliki kopiące nory w wałach miasta. Mięso królików było na tyle lubiane przez Rzymian, że introdukowali oni króliki na terenie całego Imperium Rzymskiego.Dobór sztuczny królików rozpoczął się w średniowieczu we francuskich klasztorach. Mnisi byli zainteresowani królikami, ponieważ uważali nowo narodzone zwierzęta, jak też królicze płodu, za zwierzęta wodne, których mięso można było spożywać w czasie wielkiego postu.
Początkowo dobór był ukierunkowany na wielkość i łagodność zwierząt. W XVI wieku pojawiły się pierwsze rasy kolorowe. Jeden z pierwszych przykładów królików hodowanych dla ich futra przedstawia obraz Hansa Hoffmanna Hare z 1587. W 1700 istniało już 7 ras kolorowych.
W XIX wieku, kiedy pojawiło się powszechne zainteresowanie zwierzętami, miłośnicy królików rozpoczęli wystawy królików w Europie Zachodniej i Stanach Zjednoczonych. Tworzono i modyfikowano rasy dla potrzeb wystaw, odchodząc od ras, które były stworzone w celu dostarczania pokarmu, futra lub wełny.
Pojawienie się królików jako zwierząt trzymanych w domach rozpoczęło się w Epoce wiktorańskiej. Udomowione króliki stały się popularne jako zwierzęta pokazowe i maskotki, w wielu miejscach urządzano wystawy królików. W 1910 r. powstało w Kanadzie i USA American Rabbit Breeders' Association (ARBA), które ustala standardy hodowli i corocznie autoryzuje wiele tysięcy wystaw.
Pomieszczenia
Króliki jako zwierzęta udomowione wymagają odpowiedniego zaadoptowania pomieszczeń, które zapewnią odpowiednią ochronę przed ich naturalnymi wrogami i niesprzyjającymi warunkami atmosferycznymi. W ciągu wielu lat hodowli w zależności od strefy geograficznej, rozmiaru i kierunku hodowli ukształtowały się bardzo różne techniki chowu królików.Rozród
Króliki wszystkich ras osiągają dojrzałość płciową w wieku około 3–4 miesięcy. W zwykłych warunkach chowu rasy małe i średnio duże osiągają zdolność rozrodczą w wieku około 5-7 miesięcy, z kolei rasy duże w wieku około 8 miesięcy. Ciąża u królika trwa z reguły 31-32 dni.Wychów
Króliczki rodzą się ślepe, głuche i łyse. Ważą w zależności od rasy i liczebności miotu od 40 do 70 g. Okrywa włosowa zaczyna im wyrastać dopiero po 3 dniach, a oczy otwierają po 10–12 dniach. Liczba młodych w gnieździe zależy przede wszystkim od rasy.Testy laboratoryjne
Królik w domu
Towarzystwo dla królika
Układ pokarmowy królików
Królik jest zwierzęciem roślinożernym, charakteryzuje się bardzo dobrze rozwiniętym przewodem pokarmowym dostosowanym do wykorzystania ciężko strawnych, balastowych części pasz. Żołądek królika jest stosunkowo mały. Ma pojemność 180–200 cm³ i jest słabo umięśniony, pokarm przesuwa się w nim wyłącznie pod wpływem nacisku nowo połykanych porcji. Wobec tego każda dłuższa przerwa w przyjmowaniu pożywienia może być przyczyną zaburzeń trawiennych. Królik jednorazowo bardzo często pobiera niewielką ilość pokarmu. Stwierdzono, że w ciągu doby żeruje około 70 do 80 razy, a czas jednego posiłku trwa od 1 do 2 minut. W nocy królik nie je, ale uzupełnia zawartość żołądka własnym kałem tzw. nocnym (koprofagia). Dlatego też przesuwanie miazgi pokarmowej nie ulega zakłóceniu. Królik wydala dwa rodzaje kału: zwykłe owalne bobki i ciemne grudki o nieregularnym kształcie i miękkiej konsystencji. Zjada tylko miękką część kału, nie zjada bobków. Miękka frakcja, zwana kałem nocnym, pojawia się zwykle po 6 godzinach od zjedzenia ostatniego posiłku tj. około północy. Królik pobiera ten kał prosto z odbytu i wypełnia nim około 1/3 żołądka.Karmienie królików
Dieta udomowionego królika jest różna w zależności od celów, dla których jest on hodowany. Najważniejszym składnikiem diety ras królików hodowanych jako zwierzę domowe jest siano. Siano jest podstawą złożonych, wieloskładnikowych pokarmów (często podawanych w postaci zbitych kul – granulatu, który zawiera także inne potrzebne substancje). Uzupełnieniem pokarmu jest mieszanka (najczęściej suszonych) tymotki łąkowej (Phleum pratense),kupkówki pospolitej (Dactylis glomerata), czy owsa (Avena sativa), która jest niezbędną częścią diety królika domowego.Oprócz ww. składników diety latem można podawać zielonki, a zimą – rośliny okopowe. Na paszę dla królików nadaje się również wiele dziko rosnących ziół np. łopian, dziki chrzan, rumianek i cykoria. Króliki bardzo lubią kapustę, ale należy jej dawać niewielkie ilości, aby uniknąć zaburzeń w trawieniu. Latem można podawać świeże liście i gałązki, a zimą suszone drzew takich jak: klon, osika, lipa, leszczyna, brzoza i wiele innych. Można też dodawać gałązki drzew i krzewów owocowych.
Ilość i rodzaj karmy decydująco wpływa na rozwój i kondycję zwierząt.
Choroby królików
Króliki są zwykle mało odporne na choroby. Dlatego należy szczególnie o nie dbać, bo ich leczenie jest bardzo trudne i mało skuteczne.Najczęstszymi przyczynami ich powstawania są:
- niedostateczna higiena i zła pielęgnacja
- niewłaściwe żywienie
- nieodkażanie klatek
- sprowadzenie chorób zakaźnych z zewnątrz
- różnego rodzaju rany, zadrapania, stłuczenia, zwichnięcia, złamania i pogryzienia
- pasożyty zewnętrzne i wewnętrzne
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz